Dizy-le-Cros

Afgelopen week, de week voor Moederdag, hangt er bij ons thuis altijd een soort van spanning. Gezonde spanning dat wel, maar er hangt iets onverklaarbaars in de lucht. En nee, het is geen duif.

Ondanks dat ze 10 jaar is en geen cadeautje meer maakt op school voor Moederdag, is Eva heel erg druk met de voorbereidingen voor a.s. zondag.
Ze haalt zelf boodschapjes bij de Jumbo voor het ontbijt op bed en, vraag me niet hoe ze het doet, maar ze haalt van haar eigen zakgeld ook nog een cadeautje. Wat ze dan weer op een plekje verstopt waar ik het niet kan vinden, aha. Zo lief….

“De vlucht” was anders dan normaal. Dit maal werden de duiven gelost op vrijdag 7 mei i.p.v. op “de zaterdag”. Waar de duiven nog wel eens uitgesteld worden naar zondag, Moederdag, werden de duiven van “onze” afdeling 9 een dag eerder gelost (klik hier voor de lossing)

Volgens Raymond was dit een goed besluit geweest want zaterdag en zondag was het weer inderdaad niet erg best. Nu hadden de duifjes de eerste midfondvlucht in de veren en kwamen ze lekker in het zonnetje aanvliegen.
Weer kwamen de duiven volgens Raymond goed.

Maar…. nu hadden wij “de zaterdag” een dagje vrij. Geen duivenvlucht, niet op de klok om te eten, maar heerlijk een dagje in de tuin, samen genieten van de duiven.

En zondag…. dat was een heerlijke dag. De eerste Moederdag met zijn 5-en. Ontbijt op bed, cadeautjes en knuffels gekregen en naar onze ouders en grootouders geweest.

Wat zijn we gezegend.

Groetjes en veel liefs,
Germa